Ona ölümü nasıl tattıracaksın?
Ahmed b. Kays’tan nakle dilmiştir ki: “O, Medine’ye vardım demiş, maksadım emirü’l-müminin Ömer (r.a) idi. Bir de vardığımda büyük bir cemaat toplanmış, orada Ka’bû’l-Ahbâr insanlara vaaz ediyor ve şöyle diyordu:
“Âdem Aleyhisselâm’a ölüm emri geldiği zaman ‘Ya Rabbi! Düşmanım İblis, beni ölmüş bir durumda görünce kendisi kıyamet gününe kadar mühlet verilmiş olmakla sevinecek, başıma gelene gülecek’ dedi. Ona şöyle cevap verildi: ‘Ey Âdem! Sen cennete geri gideceksin, o lanetlenmiş İblis ise öncekilerin ve sonrakilerin sayısı kadar ölüm acısını tatmak için beklemeye bırakılacak. ‘Sonra Âdem, Hz. Azrail’e, ‘Ona ölümü nasıl tattıracaksın? Niteliğini anlat.’ dedi. Azrail onun ölümünü anlattı. Âdem: ‘Ya Rabbi, yeter!’ dedi. Bunun üzerine insanlar, heyecana geldiler de Ka’b'e ‘Ey E bu İshâk! O nasıl?’ dediler. Ka’b, açıklama yapmaktan çekindi, insanlar ısrar ettiler. Bunun üzerine Ka’b dedi ki: ‘Yüce Allah, ilk üfürüşten sonra Hz. Azrail’e diyecek ki: ‘Sana yedi gök ve yedi yer halkının kuvvetini verdim ve bu gün sana bütün öfke ve gazab kisvesini giydirdim. Öfke ve hücumunla in o taşlanmış İblis’e. Artık ona ölüm acısını tattır. İnsan ve cinlerden önce ve sonra gelmiş geçmişlerin acılarının kat katını kapsayacak şekilde, bütün acıları ve hastalıkları ona yüklet. Beraberinde öfke ve kinle dolgun yetmiş bin cehennem bekçisini, her biri ile de cehennem zincirlerinden, tomruklarından zincirler ve tomruklar bulunsun. Cehennem, kancalarından yetmiş bin kanca ile o lanetlenmişin, kokmuş canını çekip çıkarın. Mâlik’i de (Cehennemdeki melek l erin başkanı) çağır. Cehennemlerin kapılarını açsın.’ Bunun üzerine Hz. Azrail öyle bir şekilde inecek ki ona göklerin ve yerlerin halkı baksa dehşetinden derhal ölürlerdi. Azrail, inecek İblis’e varıp, ‘Dur, ey pis! Artık sana ölümü tattıracağım, çok ömür sürdün, Allah’a yakın nice kimseleri sapıttın. İşte bu o bilinen vakittir.’ diyecek. Mel’ûn doğuya kaçacak, bakacak Hz. Azrail gözlerinin önüde, batıya kaçacak yine gözlerinin önünde, denizlere dalacak, denizler onu kabul etmeyecek, kısacası yerin her tarafına kaçacak, sığınacak kurtulacak hiçbir sığınak bulamayacak, sonra dünyanın ortasında, Hz. Âdem’in mezarı yanında duracak veya doğudan batıya, batıdan doğuya topraklarda sürünerek en son Âdem Aleyhisselâm’ın cennetten atılınca indiği yere varınca yer, bir kor gibi olacak, zebâniler kancaları takıp didikleyecekler de didikleyecekler. “Allah’ın dilediği zamana kadar” can çekişme ve işkence içinde kalacak. O böyle can çekiştirirken Âdem ve Havva’ya da, ‘Kalkınız, düşmanınız ölümü nasıl tadıyor, bakınız ‘ denecek. Kalkacaklar, onun çektiği işkencenin şiddetine bakacaklar da ‘Ya Rabbi! Bize nimetini tamamladın’ diyecekler.”
Ahmed b. Kays’tan nakle dilmiştir ki: “O, Medine’ye vardım demiş, maksadım emirü’l-müminin Ömer (r.a) idi. Bir de vardığımda büyük bir cemaat toplanmış, orada Ka’bû’l-Ahbâr insanlara vaaz ediyor ve şöyle diyordu:
“Âdem Aleyhisselâm’a ölüm emri geldiği zaman ‘Ya Rabbi! Düşmanım İblis, beni ölmüş bir durumda görünce kendisi kıyamet gününe kadar mühlet verilmiş olmakla sevinecek, başıma gelene gülecek’ dedi. Ona şöyle cevap verildi: ‘Ey Âdem! Sen cennete geri gideceksin, o lanetlenmiş İblis ise öncekilerin ve sonrakilerin sayısı kadar ölüm acısını tatmak için beklemeye bırakılacak. ‘Sonra Âdem, Hz. Azrail’e, ‘Ona ölümü nasıl tattıracaksın? Niteliğini anlat.’ dedi. Azrail onun ölümünü anlattı. Âdem: ‘Ya Rabbi, yeter!’ dedi. Bunun üzerine insanlar, heyecana geldiler de Ka’b'e ‘Ey E bu İshâk! O nasıl?’ dediler. Ka’b, açıklama yapmaktan çekindi, insanlar ısrar ettiler. Bunun üzerine Ka’b dedi ki: ‘Yüce Allah, ilk üfürüşten sonra Hz. Azrail’e diyecek ki: ‘Sana yedi gök ve yedi yer halkının kuvvetini verdim ve bu gün sana bütün öfke ve gazab kisvesini giydirdim. Öfke ve hücumunla in o taşlanmış İblis’e. Artık ona ölüm acısını tattır. İnsan ve cinlerden önce ve sonra gelmiş geçmişlerin acılarının kat katını kapsayacak şekilde, bütün acıları ve hastalıkları ona yüklet. Beraberinde öfke ve kinle dolgun yetmiş bin cehennem bekçisini, her biri ile de cehennem zincirlerinden, tomruklarından zincirler ve tomruklar bulunsun. Cehennem, kancalarından yetmiş bin kanca ile o lanetlenmişin, kokmuş canını çekip çıkarın. Mâlik’i de (Cehennemdeki melek l erin başkanı) çağır. Cehennemlerin kapılarını açsın.’ Bunun üzerine Hz. Azrail öyle bir şekilde inecek ki ona göklerin ve yerlerin halkı baksa dehşetinden derhal ölürlerdi. Azrail, inecek İblis’e varıp, ‘Dur, ey pis! Artık sana ölümü tattıracağım, çok ömür sürdün, Allah’a yakın nice kimseleri sapıttın. İşte bu o bilinen vakittir.’ diyecek. Mel’ûn doğuya kaçacak, bakacak Hz. Azrail gözlerinin önüde, batıya kaçacak yine gözlerinin önünde, denizlere dalacak, denizler onu kabul etmeyecek, kısacası yerin her tarafına kaçacak, sığınacak kurtulacak hiçbir sığınak bulamayacak, sonra dünyanın ortasında, Hz. Âdem’in mezarı yanında duracak veya doğudan batıya, batıdan doğuya topraklarda sürünerek en son Âdem Aleyhisselâm’ın cennetten atılınca indiği yere varınca yer, bir kor gibi olacak, zebâniler kancaları takıp didikleyecekler de didikleyecekler. “Allah’ın dilediği zamana kadar” can çekişme ve işkence içinde kalacak. O böyle can çekiştirirken Âdem ve Havva’ya da, ‘Kalkınız, düşmanınız ölümü nasıl tadıyor, bakınız ‘ denecek. Kalkacaklar, onun çektiği işkencenin şiddetine bakacaklar da ‘Ya Rabbi! Bize nimetini tamamladın’ diyecekler.”
Yorumlar
Yorum Gönder